Vertaling van

Tekst 32.3 





So.
Maar wat als de wetten zullen zeggen: "Sokrates, zijn we het ook hierover eens geworden, wij en jij, of zijn we het erover eens geworden dat men bij de vonnissen moet blijven die de staat velt? Want wij, wij en de staat, bevielen je zó, dat je daaruit minder
(vaak) op reis bent gegaan dan de lammen en blinden, ook al was het je in zeventig jaar mogelijk om weg te gaan als we je niet bevielen en de afspraken je niet rechtvaardig schenen te zijn. Zozeer heb je ons gekozen en ben je het ermee eens dat je overeenkomstig ons je burgerplicht moet vervullen, dat je in haar zelfs kinderen verwekt hebt omdat je ervoer dat de staat je beviel. En nog bij het proces zelf stond het je vrij je met verbanning te laten straffen als je dat wilde, en wat je nu tegen de zin van de staat probeert, toen met haar instemming te doen. Maar toen trok je je gezicht in een fraaie plooi, als zou je geen smart voelen als je zou moeten sterven, maar verkoos je, naar je beweerde, boven verbanning de dood. Maar nu schaam je je niet over die woorden en bekommer je je ook niet om ons, de wetten, nu je probeert ons te gronde te richten, en doe je wat de meest onbetekenende slaaf zou doen, doordat je probeert weg te lopen in strijd met de afspraken volgens welke je met ons had afgesproken dat je je burgerplicht zou vervullen." Wat moeten we daarop zeggen, Krito? Of hebben we een betere regel om daar tegenover te stellen?

Kr.
Ik kan er echt geen noemen, Sokrates.

So.
Laat dan maar zitten, Krito, en laten we zo handelen, omdat de godheid die weg wijst.